De VoorUit gamemiddag van Slotermeer-West

Rond zondagmiddag om kwart voor drie zwierven al enkele kinderen om het buurthuis heen.
Met vragende ogen keken zij mij aan toen ik met twee zware tassen het portiek uit kwam
lopen, om vervolgens naar de Social Garden te gaan. ‘Meester, meester, gaat het wel door?
We gaan zo toch dé wedstrijd kijken?’. ‘Ja, natuurlijk’ antwoorde ik, ‘ik moet alleen eerst
alles klaar zetten.’ Na dat we verschillende livestreams geprobeerd hadden, konden we de
wedstrijd eindelijk bekijken. Inmiddels was het buurthuis gevuld met een stuk of zes jongens,
tussen de zeven en veertien jaar.

Gauw bleek dat bijna iedereen, op een jongen met een volledig Ajax-tenue aan na, gekomen was om te gamen en niet om de Klassieker te zien. Barcelona en Real Madrid werden alvast geclaimd door de wat brutalere jongens. Tijdens de tweede helft kwam gelukkig ook onze vaste kliek binnen, waarbij er naast negen jongens gelukkig ook drie meisjes kwamen gamen. Nadat we zagen dat Ajax met 2-0
voorkwam via een prachtige kopbal van de teruggekeerde zoon; Klaas-Jan Huntelaar en Jørgensen na twee gele kaarten van het veld werd gestuurd, kon niemand meer wachten tot de gamemiddag kon beginnen.

In de tussentijd had meester Casper zijn geleende Wii collectie uitgestald en opgebouwd en kon er Mario Kart gespeeld worden. Aangezien de wedstrijd inmiddels wel gespeeld was begon ik ook maar de Playstation 4 op te bouwen en Fifa 18 klaar te zetten; eigenlijk datgene waarna de jongens de hele dag naar uitkeken. Toen de Playstation 4 eindelijk game-klaar was kon de gamemiddag eindelijk beginnen. Het gekrakeel begon al vrij snel nadat de eerste voetbalpotjes en races werden gespeeld.

‘Wie ben ik?’ ‘Mag ik Donkey Kong zijn?’ ‘Nee wij zijn Real al’. ‘Ik wil nu rijden met het stuur, dus
nu ben ik aan de buurt’ ‘We geven jullie echt Jantje, let maar op.‘ ’Ik wil nu echt Bowser zijn.’. Gelukkig mochten Casper en ik hier en daar een keer mee doen om te laten zien dat wij ook wel echt konden gamen. Het was leuk om te zien dat er naast de vaste groep van kinderen, ook andere kinderen er op afgekomen waren, die wat ouder waren of die gewoon erg van voetbal en FiFa hielden. Helaas, voor sommige, bleef het door de meisjes geopperde Just Dance uit vanwege technische problemen. ‘Deze krijgen jullie nog wel te goed bij de volgende kinderdisco’, stelden wij hen gerust.

Vanaf een uur of zeven werd de groep wat kleiner en werd het gekrakeel ook wat minder. Maar toen we het allerlaatste potje aankondigen om kwart voor acht wilden de meeste kinderen dat eigenlijk niet geloven. ‘Meester, meester kunnen we echt niet tot acht uur?’ ‘Nog eentje dan hierna, nog eentje meester’. Nee helaas moesten wij ook nog alle geleende apparatuur bij elkaar vissen, opruimen en uiteindelijk nog mee naar huis sjouwen. Al met al was het een erg geslaagde middag die denk ik voor veel kinderen voor herhaling vatbaar is. Oké, voor ons ook wel.