"De harde realiteit is eigenlijk best mooi"
De eervolle taak een blog te schrijven is geheel aan mij. De nieuwe. Het groentje. “Kun je vertellen over je eerste ervaringen met VoorUit.” Oké, weet waar je aan begint. Ik ben heel onverantwoordelijk met deze macht.
Twintig jaar lang woonde ik in Hoorn. Voor de mensen die Hoorn niet kennen: Hoorn is een soort Amsterdam, maar dan 10x zo klein en 1000x zo oninteressant. Dat impliceert misschien dat Amsterdam in een mate oninteressant is. Dat is ergens ook wel zo. Toen ik een klein jochie was, vond ik Amsterdam het mooiste wat er was. Zo groot. Zoveel mensen. Zo divers. Het was pas tot ik hier in 2014 kwam studeren, dat ik erachter kwam dat al deze mensen toeristen waren. Toeristen die niet doorlopen en niet weten hoe je een tram moet gebruiken. Als je dan dagelijks in de binnenstad moet zijn voor je college, vergeet je waar die toeristen eigenlijk voor komen. Toen laatst in de tram een gezin uit Wales aan mij vroeg waar ze absoluut naar toe moesten in Amsterdam, had ik geen antwoord om te geven. Zijn er hier interessante dingen dan? Ik heb ze maar aangeraden vooral zelf dingen te ontdekken. Steden zijn leuker als je je eigen route verzint.
Die proef heb ik ook maar even op de spreekwoordelijke som genomen, na m’n eerste les waar ik was aanbeland door middel van de fiets te nemen vanuit m’n eigen appartementje in Osdorp. Een fiets, trouwens, waarvan het stuur door de fietsenmaker hopeloos was verklaard. Dertig euro was inderdaad te mooi om waar te zijn. Maar goed. Op de heenweg volgde ik braaf Google Maps, ongeveer dan. Op een gegeven moment was m’n tactiek “alsmaar rechtdoor tot ik iets herken” (ik was slechts 10 minuten te laat, viel best mee). De terugweg, vanaf de Oudemanhuispoort, ging ik doen “op gevoel.” Dus fietsen met de gedachte “ik moet ongeveer daar heen.” Dat ging redelijk, tot ik langs het Olympisch Stadion kwam, en wist dat m’n oriëntatievermogen toch minder in orde was dan dat ik zelf altijd wil toegeven. Maar toen ik weer later uiteindelijk besloot, toch maar het eerdergenoemde appje op m’n telefoon te raadplegen, bleek ik slechts 5 minuten van huis verwijderd. Aardig geslaagd, noem ik dat.
Vroeger was Amsterdam voor mij alleen de toeristische binnenstad (en de Amsterdam ArenA). De afgelopen twee studiejaren bij de UvA heeft mijn beeld wel wat verbreed, maar nu ik hier ook woon dankzij VoorUit, kan het ontdekken echt beginnen. Beginnend met Osdorp de Punt. Moeilijk om nog originele woordgrappen gerelateerd tot de Punt te verzinnen, bleek al snel (al vond ikzelf acupuntuur een vrij goeie van mezelf). Ik kom er nog wel een keer op terug.
Waar ik nu wel even alvast op terugkom is de vraag die me aan het begin van deze blog werd voorgelegd. Mijn eerste ervaringen met VoorUit. Ik moet zeggen dat de mensen zo lief zijn hier. Ik wist natuurlijk niet zozeer wat ik moest verwachten, maar tot nu toe zijn m’n impressies van de wijk zeer positief. En je realiseert je dan ook: dit is wel het echte Amsterdam. De buitenwijk waar de mensen wonen. Het volk. De multicultuur. In de buitenwijken kom je het pas echt tegen. Het mag misschien niet de schoonheid van de binnenstad hebben, maar het heeft wel het echte leven. De harde realiteit. En de harde realiteit hoeft niet altijd hard te zijn. Het is juist best mooi. En echter dan Osdorp ga je het niet krijgen.
Ik ben benieuwd.
Tekst: Joep Smit