Onder constructie… De maatschappij

In navolging van eerdere bijeenkomsten vorig jaar en ons seminar van 2 februari jl. vond op maandag 16 maart een bijeenkomst plaats in De Ontmoeting in Slotermeer met de titel “Onder constructie…de maatschappij”.

“We” moeten anno 2015 meer participeren en voor elkaar zorgen en “we” weten nog niet goed hoe. Wat is ieders rol in deze nieuwe samenleving? Wat gaat er al goed en waar kunnen we op voortbouwen en waar vallen de gaten? Vragen die bij veel mensen leven.

Het was een inspirerende avond waarin we met elkaar in gesprek gingen over de dragende samenleving en ieders rol daarin. Zo’n 35 bewoners, vrijwilligers en professionals waren aanwezig en werden uitgedaagd om eens vanuit elkaars perspectief naar deze dragende samenleving te kijken. In kleine groepjes werd er onder leiding van zes VoorUit alumni gediscussieerd.

Er werden zorgen geuit, bijvoorbeeld over de toenemende segregatie binnen de wijken. Mensen kennen elkaar steeds minder, terwijl ontmoeting en contact een voorwaarde is om voor elkaar te kunnen zorgen. Taal werd hierbij als essentieel genoemd. Zonder elkaars taal te spreken, kun je niet in echt met elkaar in contact komen en elkaar begrijpen. Een belangrijk en herkenbaar punt, niet voor niets is taal één van de pijlers onder het werk van VoorUit.

Naast deze terechte zorgen en kritische noten, waren er echter ook verrassend veel positieve geluiden te horen. Neem nou de oudere vrijwilligster die na een aantal bezorgde reacties zei: “Ik heb geen onvrede hoor! Op kleine schaal lever ik in de buurthuiskamer een bijdrage aan de samenleving. Dat lukt geweldig, en daar word ik blij van.”

Ook Nettie Sterrenburg van de Vrijwilligerscentrale Amsterdam, die de avond leidde, bracht veel positiviteit en inspiratie met haar eigen verhaal over hoe vanzelfsprekend het in haar jeugd was om voor elkaar te zorgen en hoe zij dit nu nog altijd doet, door bijvoorbeeld bij haar zieke buurvrouw langs te gaan.

Ik moet eerlijk zeggen dat zelfs ik soms weleens moedeloos word als ik het woord participatiesamenleving hoor, maar op deze avond kreeg ik weer nieuwe moed. Jazeker, “we” moeten meer zelf doen in de samenleving van vandaag en “we” weten niet altijd hoe dat moet en hoe dat uit gaat pakken. Maar dat neemt niet weg dat “we” eigenlijk al superveel doen voor elkaar.

Waar voorzieningen wegvallen, pakken bewoners zelf dingen op. Hoe we het noemen maakt niet uit, als we het maar zien en waarderen. De uitdaging blijft om elkaar hierin te blijven vinden en met elkaar in gesprek te blijven. Dat moeten “we” zelf doen en dat doen we dan ook. Deze avond zal dus zeker niet de laatste zijn!

Tekst: Annika Hagg/Beeld: Marieke Duursma