VoorUit kookt met Marley Spoon
Tja. Het tentamen waarvan ik wegfietste, de schemer en regen in, was er zo eentje geweest waarbij je na een minuut je pen neerlegt en om je heen kijkt of de rest van de studenten ook al met de handen in het haar zit van wanhoop. Daar had ik dan de helft van mijn kookclub voor gemist. Toen ik begon bij VoorUit zou ik daar niet eens zo rouwig om zijn geweest. De kookclub riep voor mij al gauw schrikbeelden op van wortels die met botte messen te wild aan stukken werden gesneden door een horde kinderen die meer lawaai produceerden dan ik voor mogelijk had gehouden. Leuk, maar één grote wanorde waar ik vermoeid van thuiskwam. Maar naderhand is de kookclub voor mij veranderd. Nog steeds is het wat chaotisch, maar door middel van bijvoorbeeld het benoemen van een van de kinderen tot chefkok, of het samen boodschappen doen met de kinderen (elke keer weer een geweldige supermarktspeurtocht), is de kookclub zowel leerzamer als leuker geworden. Vandaar dat ik echt graag bij de laatste kookclub van de periode wilde zijn. Ook omdat mijn collega Ingeborg en ik er wat speciaals van wilden maken: er zou een echte kok komen helpen, en er zou familie mogen komen eten.
Toen ik de keuken binnenliep was ik eerst vooral blij om de leuke kinderen van de kookclub tevreden bezig te zien. Maar er was iets vreemds aan de hand. Alle kinderen wist precies wat ze moesten doen, en men was bezig met meer gerechten tegelijk dan wijzelf ooit hadden durven proberen. Kortom: de kookclub liep gewoon op rolletjes. Toen ik vroeg aan een van de kinderen wat er nog gedaan moest worden, kreeg ik tot mijn stomme verbazing te horen dat ze al bijna klaar waren.
De kokkin die was komen helpen stapte op me af en stelde zich met brede glimlach voor, ‘Amanda’, duidelijk Amerikaans uitgesproken (ze spreekt wat gebrekkig Nederlands maar de kinderen begrepen prima wat ze allemaal bedoelde). In de keuken was nog een onbekend gezicht: er stond een vader in een pan te roeren, hij was komen helpen met koken. Al snel voegde een aantal moeders zich bij het uiteenlopende gezelschap van Amerikaanse kokkin, studenten, vader en buurtkinderen. Ook zij wilden zich al snel nuttig maken en begonnen spontaan af te wassen.
Na het koken schoven we met z’n allen aan tafel. We hebben heerlijk gegeten. Aan tafel was het druk en gezellig zoals ik van de kookclubs gewend was, maar dit keer met een paar erg gezellige ouders erbij. Aan het einde was het tijd om afscheid te nemen. Het kwam misschien niet helemaal over in het toespraakje wat Ingeborg en ik improviseerden. Maar ik heb heel erg genoten afgelopen kookperiode. Het was supergezellig – ondanks de bende in de keuken – met de bende leuke kinderen.
De chef die meekwam helpen werkt voor Marley Spoon. De maaltijdboxservice waarmee VoorUit het afgelopen jaar samenwerkte. De gerechten die tijdens de kookclub gemaakt werden kwamen uit de maaltijdboxen van Marley Spoon en de buurtbewoners hebben zelf de recepten hiervoor aangeleverd. We kijken terug op een goede samenwerking met Marley Spoon.
Tekst: Kay Ihle en Jamiro Landa