Speeddaten op de Vrouwendag

Daar zat ik dan, op een gewone vrijdag ochtend in uitzonderlijke omstandigheden. In plaats van het bekende klaslokaal, waar ik wekelijks mijn Franse les volg, zat ik nu in een zaal vol vrouwen waarvan veel een vreemde taal spraken. En wat deden we samen? Speeddaten. Voor VoorUit hielp ik mee in de Honingraat op Internationale Vrouwendag.

Een grote zaal vol met vrouwen dus. Vrouwen in alle soorten en maten. Grote, kleine, forse, fragiele, gekleurde, blanke, met hoofddoek of zonder. Allemaal verschillend. Heel verschillend. Maar één ding hadden we gemeen: ‘het vrouw zijn.’ En vrijwel allemaal beschikten we over de typerende kenmerken die een vrouw met zich meedraagt. Gevolg: de zaal veranderde in no time in een ontzettend kippenhok met gezellig gekwetter en gekwater.

De opkomst was groter dan verwacht en de kring waarin we zaten moest uitdijen om iedereen mee te kunnen laten ‘speeddaten.’ De groep was niet meer te houden. Het idee van de kring was om op een creatieve manier kennis te maken met de ‘onbekende’ buurvrouw. We vertelden aan elkaar wanneer we voor het laatst gehuild hadden, of we een gezonde levensstijl hadden en waar we wilden sterven. Het moeilijkste van deze opdracht was om het verhaaltje kort te houden. Er werd na een tijdbestek van 4 minuten keihard gerinkeld met de bel en dan moesten alle vrouwen een stoeltje doorschuiven. Deze 4 minuten werden meestal verdubbeld doordat er uitgebreid doorgekletst werd. Gezellig was het zeker.

Deze introducerende activiteit tekende de sfeer voor de rest van de dag. Er werd veel gelachen, gekletst en gegeten. Verder werden er veel verschillende workshops gegeven waarvan ik er eentje mocht begeleiden. Nieuwe relaties en contacten werden gemaakt. Het is heerlijk om actief bezig te zijn met mensen waar je normaal gesproken niet al te veel mee deelt. Het enthousiasme en de energie bleef de hele dag hoog. Op zo’ n dag als dit voel ik mij een echte bewoner van een multiculturele samenleving!

Tekst: Iris de Waart/Beeld: Marieke Duursma